Kaart (cartografie) - Vermont

Vermont is een van de vijftig staten van de Verenigde Staten van Amerika, gelegen in New England in het noordoosten. Het is de op vijf na kleinste staat naar oppervlakte en met 625.000 inwoners de op een na kleinste naar bevolkingsaantal.

De staat is een van zes relatief kleine staten die samen New England vormen. Vermont grenst aan New Hampshire in het oosten, Massachusetts in het zuiden, New York in het westen en de Canadese provincie Quebec in het noorden. De Green Mountains lopen van noord naar zuid door Vermont. In het westen vormt Lake Champlain, met eromheen een vruchtbare vallei, de staatsgrens, in het oosten de Connecticut-rivier. Het klimaat wordt gekenmerkt door vochtige en warme zomers en koude, witte winters. Vermont is zeer bosrijk, met voornamelijk in het westen meer open ruimte voor landbouw.

De streek werd zo'n 12.000 jaar bewoond door indianenvolken. Bij de Europese kolonisatie van Amerika leefden er Abenaki en Mohawk. In de 17e eeuw legden Franse kolonisten beslag op het land als deel van Nieuw Frankrijk, waarna de Britten de Atlantische kuststrook begonnen te koloniseren en de twee kolonies zo met elkaar in conflict kwamen. Na een nederlaag in de Zevenjarige Oorlog stond Frankrijk het hele gebied af. Vermont werd geclaimd door de Britse kolonies New York en New Hampshire, totdat kolonisten tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog de republiek Vermont stichtten. In 1791 werd Vermont, waar slavernij verboden was sinds 1777, een staat. In de 19e eeuw was het een bolwerk van abolitionisten, al was de economie afhankelijk van katoen uit de slavenstaten.

Vermont is met zo'n 625.000 inwoners en een bevolkingsdichtheid van 26 inwoners/km² eerder dunbevolkt. Bijna de helft van de Vermonters is niet in de staat geboren. Na Maine is Vermont de meest blanke staat. Burlington en zijn voorsteden – goed voor zo'n 200.000 inwoners – vormen het grootste stedelijke gebied. De hoofdstad is het kleine Montpelier.

Het gebied dat nu Vermont heet, werd oorspronkelijk bevolkt door Indianenstammen als de Iroquois, Algonquin en Abenaki. In 1609 claimde de Franse ontdekkingsreiziger Samuel de Champlain een gebied bij wat nu het Champlainmeer heet. Hij gaf de naburige bergen de naam Les Verts Monts ("de groene bergen"), wat later verbasterd werd tot de huidige naam van de staat. In 1666 werd het Fort Sainte Anne gebouwd op het eiland Isle La Motte wat de eerste Europese nederzetting in de staat werd.

Na het Verdrag van Parijs (1763) kwam het gebied onder controle van de Britten. Delen van de huidige staat vielen onder de naburige koloniën (later staten) New York en New Hampshire. Aangezien de grens tussen deze twee staten niet goed gedefinieerd was en beide staten land toewezen aan boeren ontstonden conflicten die er toe leidden dat in 1777 de onafhankelijke republiek Vermont werd uitgeroepen, oorspronkelijk de Republic of New Connecticut genoemd. Na eerst toenadering te hebben gezocht tot de Engelsen werd Vermont op 4 maart 1791 formeel, als 14de, een staat van de Verenigde Staten. Het was de eerste toegelaten staat die niet eerst een Britse kolonie was geweest.

Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog stond Vermont aan de kant van de Unie. Zo'n 30.000 vrijwilligers meldden zich voor het noorderlijke leger. In 1864 vond de meest noordelijke slag van de oorlog plaats in St. Albans toen troepen van de Unie vanuit Canada de stad plunderden. Een poging van hen om de stad plat te branden mislukte en eenmaal terug in Canada moesten ze het gestolen geld inleveren en kwam het terug bij de bevolking.